|
Όπως φεύγεις άνοιξέ μου στο τσεπάκι σου να μπω
δε θα σε καθυστερήσω, δε θα σε στεναχωρώ
Μόνο όπου θα πηγαίνεις να ‘ρχομαι δειλά κι εγώ,
να πατώ τα βήματά σου κι ό,τι ζεις εσύ να ζω
Όπου πας θα σε κοιτάζω,
όπου φτάνεις θα ‘μαι εκεί
Δεν μπορώ να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κι εσύ μαζί
Είναι άγριος ο κόσμος μη μ’ αφήσεις να χαθώ
που δεν έμαθα ποτέ μου πώς να κάνω το σκληρό
Μια σκιά σου φώτισέ μου, στο κορμί σου μια ρωγμή
να τη ζω, να τη φιλάω μέχρι που να γιατρευτεί
Όπου πας θα σε κοιτάζω,
όπου φτάνεις θα ‘μαι εκεί
Δεν μπορώ να ζω τον κόσμο
αν δε ζεις κι εσύ μαζί
|
Όpos fevgis ániksé mu sto tsepáki su na bo
de tha se kathisteríso, de tha se stenachoró
Móno ópu tha pigenis na ‘rchome dilá ki egó,
na pató ta vímatá su ki ó,ti zis esí na zo
Όpu pas tha se kitázo,
ópu ftánis tha ‘me eki
Den boró na zo ton kósmo
an de zis ki esí mazí
Ine ágrios o kósmos mi m’ afísis na chathó
pu den ématha poté mu pós na káno to skliró
Mia skiá su fótisé mu, sto kormí su mia rogmí
na ti zo, na ti filáo méchri pu na giatrefti
Όpu pas tha se kitázo,
ópu ftánis tha ‘me eki
Den boró na zo ton kósmo
an de zis ki esí mazí
|
