Κείνες τις ώρες που μου λείπεις
στις απουσίες της αγάπης
η μοναξιά μου με σταυρώνει
στο παραθύρι, στο μπαλκόνι
για να κοιτάζω πότε θα `ρθεις.
Όπως ακριβώς ανασαίνω
έτσι σε σκέφτομαι
κάθε στιγμή, κάθε λεπτό.
Όπως ακριβώς ανασαίνω
έτσι περνάς μέσα στην καρδιά μου
και σ’ αγαπώ και σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ.
Κείνες τις ώρες που μου φεύγεις
κλέβεις τον κόσμο από μπροστά μου
και βλέπω μόνο τη μορφή σου
ακούω μόνο τη φωνή σου
και ξεγελώ τη μοναξιά μου.
|
Kines tis óres pu mu lipis
stis apusíes tis agápis
i monaksiá mu me stavróni
sto parathíri, sto balkóni
gia na kitázo póte tha `rthis.
Όpos akrivós anaseno
étsi se skéftome
káthe stigmí, káthe leptó.
Όpos akrivós anaseno
étsi pernás mésa stin kardiá mu
ke s’ agapó ke s’ agapó, s’ agapó.
Kines tis óres pu mu fevgis
klévis ton kósmo apó brostá mu
ke vlépo móno ti morfí su
akuo móno ti foní su
ke ksegeló ti monaksiá mu.
|