Όπως παίζει μαζί σου το φως
έτσι θέλω
στα μαλλιά, στο προφίλ, στο καπέλο,
στο λαιμό, στο γιακά
και στα χείλη σου ακόμα,
μην κουνιέσαι και πέσει στο σώμα
Αν ήσουνα φεγγάρι, κι αν ήμουνα πουλί
θα το έδινα το θέμα σε ζωγράφο
μα πρόκειται γι’ αγάπη
που σαν μελαγχολεί
τρομάζει ωκεανό και σεισμογράφο
Όπως παίζει μαζί μου η ζωή σου
φοβάμαι
τις στιγμές της σιωπής που περνάμε
Δαχτυλίδια καπνού μου περνάς
κι ανασαίνω
Μην κουνιέσαι, δεν ξέρω, πεθαίνω
Αν ήσουνα φεγγάρι, κι αν ήμουνα πουλί
θα το έδινα το θέμα σε ζωγράφο
μα πρόκειται γι’ αγάπη
που σαν μελαγχολεί
τρομάζει ωκεανό και σεισμογράφο
|
Όpos pezi mazí su to fos
étsi thélo
sta malliá, sto profíl, sto kapélo,
sto lemó, sto giaká
ke sta chili su akóma,
min kuniése ke pési sto sóma
An ísuna fengári, ki an ímuna pulí
tha to édina to théma se zográfo
ma prókite gi’ agápi
pu san melagcholi
tromázi okeanó ke sismográfo
Όpos pezi mazí mu i zoí su
fováme
tis stigmés tis siopís pu pernáme
Dachtilídia kapnu mu pernás
ki anaseno
Min kuniése, den kséro, petheno
An ísuna fengári, ki an ímuna pulí
tha to édina to théma se zográfo
ma prókite gi’ agápi
pu san melagcholi
tromázi okeanó ke sismográfo
|