Τελειώσαν οι γιορτές σβήσαν τα φώτα
χαθήκαν οι φωνές, σιωπή
Για λίγο νιώσε με όπως και πρώτα
την ξέρω εγώ καλά αυτή τη μοναξιά
που μελαγχολεί, που μελαγχολεί
Κι όπως σβήναν τα φώτα
σ’ αγαπούσα ακόμα πιο πολύ
φίλησέ με και σώπα
για ν’ αρχίσει η ζωή μου απ’ την αρχή
Κι όπως σβήναν τα φώτα
σ’ αγαπούσα ακόμα πιο πολύ
Τελειώσαν οι γιορτές, έρημοι δρόμοι
δυο βήματα μπροστά εσύ σκυφτή να περπατάς
να κλαις ακόμη
την ξέρω εγώ καλά αυτή τη μοναξιά
δε φταις εσύ, δε φταις εσύ
Κι όπως σβήναν τα φώτα
σ’ αγαπούσα ακόμα πιο πολύ
φίλησέ με και σώπα
για ν’ αρχίσει η ζωή μου απ’ την αρχή
Κι όπως σβήναν τα φώτα
σ’ αγαπούσα ακόμα πιο πολύ
|
Teliósan i giortés svísan ta fóta
chathíkan i fonés, siopí
Gia lígo nióse me ópos ke próta
tin kséro egó kalá aftí ti monaksiá
pu melagcholi, pu melagcholi
Ki ópos svínan ta fóta
s’ agapusa akóma pio polí
fílisé me ke sópa
gia n’ archísi i zoí mu ap’ tin archí
Ki ópos svínan ta fóta
s’ agapusa akóma pio polí
Teliósan i giortés, érimi drómi
dio vímata brostá esí skiftí na perpatás
na kles akómi
tin kséro egó kalá aftí ti monaksiá
de ftes esí, de ftes esí
Ki ópos svínan ta fóta
s’ agapusa akóma pio polí
fílisé me ke sópa
gia n’ archísi i zoí mu ap’ tin archí
Ki ópos svínan ta fóta
s’ agapusa akóma pio polí
|