Ένα παιδί ένα παιδί
βρήκε στο δρόμο ένα κλειδί
και σε δυο μήνες
έφτασε απ’ έξω απ’ τις Μυκήνες.
Ποιος θα το δει ποιος θα το δει
ποιος θα γνωρίσει το παιδί;
Είχε σταθεί είχε σταθεί
το σπίτι του να θυμηθεί
κι από μια πύλη
κόκκινο του πέταξαν μαντήλι.
Ποιος θα το δει ποιος θα το δει
ποιος θα μιλήσει στο παιδί;
Μοίρα κρυφή μοίρα κρυφή
στείλε την κόρη κι αδερφή
για να του φέρει
πέτρινο στο χέρι του μαχαίρι.
Ποιος θα το δει ποιος θα το δει
ποιος θα πονέσει το παιδί;
Μα το παιδί μα το παιδί
ήταν αηδόνι σε κλαδί
και πριν βραδιάσει
πέταξε και χάθηκε στα δάση.
Και το κλειδί και το κλειδί
κανένας άλλος δε θα δει.
|
Έna pedí éna pedí
vríke sto drómo éna klidí
ke se dio mínes
éftase ap’ ékso ap’ tis Mikínes.
Pios tha to di pios tha to di
pios tha gnorísi to pedí;
Iche stathi iche stathi
to spíti tu na thimithi
ki apó mia píli
kókkino tu pétaksan mantíli.
Pios tha to di pios tha to di
pios tha milísi sto pedí;
Mira krifí mira krifí
stile tin kóri ki aderfí
gia na tu féri
pétrino sto chéri tu macheri.
Pios tha to di pios tha to di
pios tha ponési to pedí;
Ma to pedí ma to pedí
ítan aidóni se kladí
ke prin vradiási
pétakse ke cháthike sta dási.
Ke to klidí ke to klidí
kanénas állos de tha di.
|