Αρρωσταίνω στη σκέψη και μόνο
πως μπορεί να μην είσαι
αυτή που μου δείχνεις.
Αρρωσταίνω στη σκέψη και μόνο
πως τα φιλιά σου κρυφά
και σε άλλον τα δίνεις.
Ορκίσου
πως μόνο εγώ αγγίζω το κορμί σου.
Ορκίσου
πως μόνο εγώ υπάρχω στη ζωή σου.
Ορκίσου, ορκίσου.
Αρρωσταίνω στη σκέψη και μόνο
πως μπορεί να μην ξέρω
ποια είν’ η αλήθεια.
Αρρωσταίνω στη σκέψη και μόνο
μήπως μου λες “σ’ αγαπώ”
μόνο από συνήθεια.
|
Arrosteno sti sképsi ke móno
pos bori na min ise
aftí pu mu dichnis.
Arrosteno sti sképsi ke móno
pos ta filiá su krifá
ke se állon ta dínis.
Orkísu
pos móno egó angizo to kormí su.
Orkísu
pos móno egó ipárcho sti zoí su.
Orkísu, orkísu.
Arrosteno sti sképsi ke móno
pos bori na min kséro
pia in’ i alíthia.
Arrosteno sti sképsi ke móno
mípos mu les “s’ agapó”
móno apó siníthia.
|