Κίτρινα φύλλα και σιωπή
στα μάτια μου έπεσε βροχή
στα χείλια μου χαλάζι
Κάθε Σεπτέμβρη εποχή
μόνο για σένα θα μου πει
μες στην καρδιά σταλάζει
Όσα δεν πήρε ο άνεμος
και ζούνε στα όνειρά μας
είναι γιατί τα φύλαξε
τ’ αγάπησε η καρδιά μας
Πήρε τους δρόμους ο καημός
πόσα φεγγάρια χωρισμός
και πόσα αστέρια πόνοι
Κι είν’ ο δικός μου ο καημός
αυτός που μου ‘σβησε το φως
και πια δεν ξημερώνει
|
Kítrina fílla ke siopí
sta mátia mu épese vrochí
sta chilia mu chalázi
Káthe Septémvri epochí
móno gia séna tha mu pi
mes stin kardiá stalázi
Όsa den píre o ánemos
ke zune sta ónirá mas
ine giatí ta fílakse
t’ agápise i kardiá mas
Píre tus drómus o kaimós
pósa fengária chorismós
ke pósa astéria póni
Ki in’ o dikós mu o kaimós
aftós pu mu ‘svise to fos
ke pia den ksimeróni
|