Βοριάς εγώ, βοριάς εγώ, νοτιάς εσύ,
και πως ν’ αντα και πως ν’ ανταμωθούμε,
τάξε στον ήλιο, λόγο και φιλί, να ξαν’ αγαπηθούμε,
τάξε στον ήλιο, λόγο και φιλί, να ξαν’ αγαπηθούμε.
Όσα δώσεις στην αγάπη, τόσα θα σου δώσει,
άπλωσε στον ήλιο τη ματιά σου να στεγνώσει
του καημού τα άσπρα δάκρυα
παίρνει αγέρας μακριά.
Άνθος εγώ, άνθος εγώ, αγκάθι εσύ,
και πως ν’ αγκα και πως ν’ αγκαλιαστούμε,
τ’ όνειρο, ντύσου, το μενεξελί, να ξαν’ αγαπηθούμε,
τ’ όνειρο, ντύσου, το μενεξελί, να ξαν’ αγαπηθούμε.
Όσα δώσεις στην αγάπη, τόσα θα σου δώσει,
άπλωσε στον ήλιο τη ματιά σου να στεγνώσει
του καημού τα άσπρα δάκρυα
παίρνει αγέρας μακριά.
|
Ooriás egó, voriás egó, notiás esí,
ke pos n’ anta ke pos n’ antamothume,
tákse ston ílio, lógo ke filí, na ksan’ agapithume,
tákse ston ílio, lógo ke filí, na ksan’ agapithume.
Όsa dósis stin agápi, tósa tha su dósi,
áplose ston ílio ti matiá su na stegnósi
tu kaimu ta áspra dákria
perni agéras makriá.
Άnthos egó, ánthos egó, agkáthi esí,
ke pos n’ agka ke pos n’ agkaliastume,
t’ óniro, ntísu, to menekselí, na ksan’ agapithume,
t’ óniro, ntísu, to menekselí, na ksan’ agapithume.
Όsa dósis stin agápi, tósa tha su dósi,
áplose ston ílio ti matiá su na stegnósi
tu kaimu ta áspra dákria
perni agéras makriá.
|