Πρώτα θα τηλεφωνήσω
κι ύστερα θα σου ζητήσω
να ‘ρθω λίγο να σε δω
Είναι λάθος μου το ξέρω
που επιμένω κι υποφέρω
που για σένα τραγουδώ
που ακόμα σ’ αγαπώ
Την αγκαλιά σου δε θα ανοίξουν
γι’ αυτό κι εγώ δε θα μιλώ
μονάχα η σιωπή
και η κακιά υπομονή
τα μάγια απ’ την καρδιά θα λύσουν
ν’ αρχίσω πάλι να γελώ
Τους γνωστούς ρωτώ πού μένεις
ποια δρομάκια κατεβαίνεις
ποια καινούρια γειτονιά
Να σου στείλω με λουλούδια
τα δικά μας τα τραγούδια
να `χει κάτι απ’ τα παλιά
η καινούρια σου αγκαλιά
|
Próta tha tilefoníso
ki ístera tha su zitíso
na ‘rtho lígo na se do
Ine láthos mu to kséro
pu epiméno ki ipoféro
pu gia séna tragudó
pu akóma s’ agapó
Tin agkaliá su de tha aniksun
gi’ aftó ki egó de tha miló
monácha i siopí
ke i kakiá ipomoní
ta mágia ap’ tin kardiá tha lísun
n’ archíso páli na geló
Tus gnostus rotó pu ménis
pia dromákia katevenis
pia kenuria gitoniá
Na su stilo me luludia
ta diká mas ta tragudia
na `chi káti ap’ ta paliá
i kenuria su agkaliá
|