Μια ιστορία θα σου πω
παλιά και σκονισμένη
εγώ κι εσύ στον ουρανό
σφιχτά αγκαλιασμένοι
λέγε όσο θέλεις δυστυχώς πώς καταρρέουν οι μύθοι
κι άσε εμένανε απλώς να ζω στο παραμύθι
Όσο αναπνέω θα σ’αγαπάω
στα σκαλοπάτια που με αφήνεις θα με βρεις
όσο αναπνέω θα σ’αγαπάω
τι στα κομμάτια στο τέλος θα το δεις
Μια ιστορία ήταν θα πεις
τελείωσε το θέμα
μα οι αποφάσεις μια ζωής
δεν παίρνονται με κέρμα
μη σε κρατάω μη σταματάς κι αν νιώσεις βάρος
σκέψου πως την καρδιά μου κουβαλάς
μες στις αποσκευές σου
|
Mia istoría tha su po
paliá ke skonisméni
egó ki esí ston uranó
sfichtá agkaliasméni
lége óso thélis distichós pós katarréun i míthi
ki áse eménane aplós na zo sto paramíthi
Όso anapnéo tha s’agapáo
sta skalopátia pu me afínis tha me vris
óso anapnéo tha s’agapáo
ti sta kommátia sto télos tha to dis
Mia istoría ítan tha pis
teliose to théma
ma i apofásis mia zoís
den pernonte me kérma
mi se kratáo mi stamatás ki an niósis város
sképsu pos tin kardiá mu kuvalás
mes stis aposkevés su
|