Αυτό το βράδυ μη μ’ αφήνεις μόνο
σ’ ένα ναρκοπέδιο γυρνώ,
αυτό το βράδυ που σε πίνω και στεγνώνω
ή θα σωθώ ή θα χαθώ.
Μείνε ακόμα λίγο
μέχρι που να ξεφύγω
και κράτησέ με αν θες
όσο κρατάει ένας καφές.
Μείνε ακόμα λίγο
μέχρι που να ξεφύγω
κι ύστερα πες μου “γεια”
και πως θα `ρθείς ξανά.
Αυτό το βράδυ μη μ’ αφήνεις μόνο
το μυαλό μου πάει στο κακό,
αυτό το βράδυ παρηγόρα μου τον πόνο
ξεγέλασέ με, αγάπη, σαν μωρό.
|
Aftó to vrádi mi m’ afínis móno
s’ éna narkopédio girnó,
aftó to vrádi pu se píno ke stegnóno
í tha sothó í tha chathó.
Mine akóma lígo
méchri pu na ksefígo
ke krátisé me an thes
óso kratái énas kafés.
Mine akóma lígo
méchri pu na ksefígo
ki ístera pes mu “gia”
ke pos tha `rthis ksaná.
Aftó to vrádi mi m’ afínis móno
to mialó mu pái sto kakó,
aftó to vrádi parigóra mu ton póno
ksegélasé me, agápi, san moró.
|