Να σου μιλάω σαν να είσαι εδώ μπροστά μου,
να ‘σαι το τέλος κι η αρχή στα όνειρά μου,
να σ’ αγαπάω και να νοιάζομαι για σένα,
αυτή κι αν είναι, αυτή κι αν είναι τρέλα.
Να αγκαλιάζω ένα άδειο μαξιλάρι
και να ‘ναι αδύνατο ο ύπνος να με πάρει,
αφού τις νύχτες μου ζητάω μόνο εσένα,
αυτή κι αν είναι, αυτή κι αν είναι τρέλα.
Όσο περνάει ο καιρός χώρια από σένα,
αιμορραγώ, μα δεν το λέω σε κανένα,
περνάω τις νύχτες μου με μάτια δακρυσμένα,
εγώ, που γέλαγα όταν έκλαιγαν για μένα.
Να λέω στους φίλους σου, όπου να ‘ναι θα γυρίσεις,
να σου φωνάζω όταν χτυπάνε για ν’ ανοίξεις
κι όταν πλαγιάζω να σου λέω, ψυχή μου, έλα,
αυτή κι αν είναι, αυτή κι αν είναι τρέλα.
Να αγκαλιάζω ένα άδειο μαξιλάρι
και να ‘ναι αδύνατο ο ύπνος να με πάρει,
αφού τις νύχτες μου ζητάω μόνο εσένα,
αυτή κι αν είναι, αυτή κι αν είναι τρέλα.
Όσο περνάει ο καιρός χώρια από σένα,
αιμορραγώ, μα δεν το λέω σε κανένα,
περνάω τις νύχτες μου με μάτια δακρυσμένα,
εγώ, που γέλαγα όταν έκλαιγαν για μένα.
Αυτή κι αν είναι τρέλα.
Αυτή κι αν είναι τρέλα.
Αυτή κι αν είναι τρέλα.
|
Na su miláo san na ise edó brostá mu,
na ‘se to télos ki i archí sta ónirá mu,
na s’ agapáo ke na niázome gia séna,
aftí ki an ine, aftí ki an ine tréla.
Na agkaliázo éna ádio maksilári
ke na ‘ne adínato o ípnos na me pári,
afu tis níchtes mu zitáo móno eséna,
aftí ki an ine, aftí ki an ine tréla.
Όso pernái o kerós chória apó séna,
emorragó, ma den to léo se kanéna,
pernáo tis níchtes mu me mátia dakrisména,
egó, pu gélaga ótan éklegan gia ména.
Na léo stus fílus su, ópu na ‘ne tha girísis,
na su fonázo ótan chtipáne gia n’ aniksis
ki ótan plagiázo na su léo, psichí mu, éla,
aftí ki an ine, aftí ki an ine tréla.
Na agkaliázo éna ádio maksilári
ke na ‘ne adínato o ípnos na me pári,
afu tis níchtes mu zitáo móno eséna,
aftí ki an ine, aftí ki an ine tréla.
Όso pernái o kerós chória apó séna,
emorragó, ma den to léo se kanéna,
pernáo tis níchtes mu me mátia dakrisména,
egó, pu gélaga ótan éklegan gia ména.
Aftí ki an ine tréla.
Aftí ki an ine tréla.
Aftí ki an ine tréla.
|