Όταν μαυρίζει ο ουρανός
κι η γη δε με χωράει,
όταν μου ρίχνει ο κεραυνός
φωτιά για να με φάει,
παίρνω λαούτο και φτερό,
σπαθί κι αστροπελέκι
για να μερέψω τα θεριά
στης τρέλας μου το στέκι…
Όταν η αγάπη δε φυσά
και φύλλο δεν κουνάει,
όταν στερεύει η καρδιά
και στάλα δεν κερνάει,
παίρνω μολύβι και χαρτί
βοριά και καταρράχτη
να κατακλύσω τα στοιχειά
στης τρέλας μου το χάρτη…
Παίρνω λαούτο και φτερό,
σπαθί κι αστροπελέκι
για να μερέψω τα θεριά
στης τρέλας μου το στέκι,
για να μερέψω τα θεριά
στης τρέλας μου το στέκι..
|
Όtan mavrízi o uranós
ki i gi de me chorái,
ótan mu ríchni o keravnós
fotiá gia na me fái,
perno lauto ke fteró,
spathí ki astropeléki
gia na merépso ta theriá
stis trélas mu to stéki…
Όtan i agápi de fisá
ke fíllo den kunái,
ótan sterevi i kardiá
ke stála den kernái,
perno molívi ke chartí
voriá ke katarráchti
na kataklíso ta stichiá
stis trélas mu to chárti…
Perno lauto ke fteró,
spathí ki astropeléki
gia na merépso ta theriá
stis trélas mu to stéki,
gia na merépso ta theriá
stis trélas mu to stéki..
|