Πάρε τον καθρέφτη σου αγκαλιά,
δώσε και στο κρύσταλλο φιλιά,
και η ομορφιά σου είν’ όλη δικιά σου,
να τη χαίρεσαι.
Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό *
δε σε σώνει κανείς, ούτ’ εγώ.
Μηδενίζεις αγάπη κι αισθήματα,
δεν ακούς της καρδιάς τα μηνύματα.
Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό *
δε σε σώνει κανείς, ούτ’ εγώ.
Πάρε τα ψυχρά σου τα φιλιά,
δε με συγκινούνε τώρα πια,
κι ο εγωισμός σου είν’ όλος δικός σου,
να τον χαίρεσαι.
Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό *
δε σε σώνει κανείς, ούτ’ εγώ.
Μηδενίζεις αγάπη κι αισθήματα,
δεν ακούς της καρδιάς τα μηνύματα.
Όταν είσαι φτωχή στο μυαλό *
δε σε σώνει κανείς, ούτ’ εγώ.
|
Páre ton kathréfti su agkaliá,
dóse ke sto krístallo filiá,
ke i omorfiá su in’ óli dikiá su,
na ti cherese.
Όtan ise ftochí sto mialó *
de se sóni kanis, ut’ egó.
Midenízis agápi ki esthímata,
den akus tis kardiás ta minímata.
Όtan ise ftochí sto mialó *
de se sóni kanis, ut’ egó.
Páre ta psichrá su ta filiá,
de me sigkinune tóra pia,
ki o egismós su in’ ólos dikós su,
na ton cherese.
Όtan ise ftochí sto mialó *
de se sóni kanis, ut’ egó.
Midenízis agápi ki esthímata,
den akus tis kardiás ta minímata.
Όtan ise ftochí sto mialó *
de se sóni kanis, ut’ egó.
|