Ξάπλωσε στον καναπέ κι εγώ θα φτιάξω καφέ
Πες μου λοιπόν τι συμβαίνει και μια κουβέντα δεν λες;
Πες μου γιατί μελαγχολείς όταν καθόμαστε σπίτι;
Ίσως το λάθος να `μαι εγώ και κάτι άλλο σου λείπει
Κάνε λοιπόν αυτό που λέει η καρδιά σου
κι άσε με μενα να ζω στη σκιά σου
κι αν δε γεμίζω τη μοναξιά σου
θα ‘μαι σαν φίλος πάντα κοντά σου
νανα νανα νανανανα
Στα μάτια δε με κοιτάς, το βλέμμα μου αποφεύγεις
Για μας ποτέ δε μιλάς και σε θυμάμαι να φεύγεις
Πες μου γιατί δε μου το λες να σε αφήσω μόνη
Αυτό που κάνεις δεν το μπορώ, σιγά σιγά με σκοτώνει
Ξάπλωσε στον καναπέ κι εγώ θα φτιάξω καφέ
Πες μου λοιπόν τι συμβαίνει και μια κουβέντα δεν λες;
Πες μου γιατί μελαγχολείς όταν καθόμαστε σπίτι;
Ίσως το λάθος να ‘μαι εγώ και κάτι άλλο σου λείπει
|
Ksáplose ston kanapé ki egó tha ftiákso kafé
Pes mu lipón ti simveni ke mia kuvénta den les;
Pes mu giatí melagcholis ótan kathómaste spíti;
Ίsos to láthos na `me egó ke káti állo su lipi
Káne lipón aftó pu léi i kardiá su
ki áse me mena na zo sti skiá su
ki an de gemízo ti monaksiá su
tha ‘me san fílos pánta kontá su
nana nana nananana
Sta mátia de me kitás, to vlémma mu apofevgis
Gia mas poté de milás ke se thimáme na fevgis
Pes mu giatí de mu to les na se afíso móni
Aftó pu kánis den to boró, sigá sigá me skotóni
Ksáplose ston kanapé ki egó tha ftiákso kafé
Pes mu lipón ti simveni ke mia kuvénta den les;
Pes mu giatí melagcholis ótan kathómaste spíti;
Ίsos to láthos na ‘me egó ke káti állo su lipi
|