Αν τρελαίνεται για σένα η φτωχή μου η καρδιά
και εξαιτίας σου αν δεν πάω, ούτε σπίτι, ούτε δουλειά
είναι που μ’ ένα σου βλέμμα καίγομαι σαν το χαρτί
και στο τέλος καταλήγω στάχτη μ’ ένα σου φιλί…
Φταίνε τα γλυκά σου μάτια που μ’ αποτρελάνανε,
μ’ έχουν κόψει δυο κομμάτια σκλάβο σου με κάνανε
Φταίνε τα γλυκά σου χείλη που μ’ αναστατώνουνε,
μέχρι τ’ άστρα μ’ έχουν στείλει σαν κερί με λιώνουνε!!!
Μες στον κόσμο τίποτ’ άλλο πλέον δε μ’ απασχολεί
παρά να `μαι στο πλευρό σου απ’ το βράδυ ως το πρωί
όπου πάω μόνο εσένα έχω μέσα στο μυαλό
και στα χέρια μου τιμόνι αποφεύγω να κρατώ…
|
An trelenete gia séna i ftochí mu i kardiá
ke eksetías su an den páo, ute spíti, ute duliá
ine pu m’ éna su vlémma kegome san to chartí
ke sto télos katalígo stáchti m’ éna su filí…
Ftene ta gliká su mátia pu m’ apotrelánane,
m’ échun kópsi dio kommátia sklávo su me kánane
Ftene ta gliká su chili pu m’ anastatónune,
méchri t’ ástra m’ échun stili san kerí me liónune!!!
Mes ston kósmo típot’ állo pléon de m’ apascholi
pará na `me sto plevró su ap’ to vrádi os to pri
ópu páo móno eséna écho mésa sto mialó
ke sta chéria mu timóni apofevgo na krató…
|