|
Εκείνα τα γράμματα με τους όρκους ζωής
τα διαβάζω χαράματα, χρονικό μιας στιγμής,
κι εκείνα τα όνειρα, φευγαλέα, βουβά,
η αγάπη στ’ απόνερα να σωθεί μου ζητά.
Φταίω εγώ, φταίω εγώ,
που πιστεύω στο λίγο, στο μπορεί και στο ίσως, στο πρέπει,
φταίω εγώ, φταίω εγώ,
που φοβάμαι να πάρω ό,τι δίνει η ζωή κι επιτρέπει,
φταίω, φταίω, φταίω, φταίω εγώ.
Είπα τέλειωσα, κλείδωσα, με τους έρωτες εγώ,
τη ζωή μου την πλήρωσα σ’ ένα κέρμα στριφτό,
κι ό,τι πέρασε, έγραψε, το φοράω σαν παλτό,
εκείνα τα γράμματα πες πως ήταν πιοτό.
Φταίω εγώ, φταίω εγώ,
που πιστεύω στο λίγο, στο μπορεί και στο ίσως, στο πρέπει,
φταίω εγώ, φταίω εγώ,
που φοβάμαι να πάρω ό,τι δίνει η ζωή κι επιτρέπει,
φταίω, φταίω, φταίω, φταίω εγώ.
Φταίω, φταίω, φταίω.
|
Ekina ta grámmata me tus órkus zoís
ta diavázo charámata, chronikó mias stigmís,
ki ekina ta ónira, fevgaléa, vuvá,
i agápi st’ apónera na sothi mu zitá.
Fteo egó, fteo egó,
pu pistevo sto lígo, sto bori ke sto ísos, sto prépi,
fteo egó, fteo egó,
pu fováme na páro ó,ti díni i zoí ki epitrépi,
fteo, fteo, fteo, fteo egó.
Ipa téliosa, klidosa, me tus érotes egó,
ti zoí mu tin plírosa s’ éna kérma striftó,
ki ó,ti pérase, égrapse, to foráo san paltó,
ekina ta grámmata pes pos ítan piotó.
Fteo egó, fteo egó,
pu pistevo sto lígo, sto bori ke sto ísos, sto prépi,
fteo egó, fteo egó,
pu fováme na páro ó,ti díni i zoí ki epitrépi,
fteo, fteo, fteo, fteo egó.
Fteo, fteo, fteo.
|
