Γειτονιά μου όμορφη, φτωχογειτονιά μου,
στα στενά δρομάκια σου έμειν’ η καρδιά μου,
φεύγω, και το βήμα μου με γυρίζει πίσω,
ας γινόμουνα παιδί να σε σεργιανίσω.
Φτωχογειτονιά μου, φτωχογειτονιά μου,
όμορφα δρομάκια, όμορφες καρδιές,
φύγανε τα χρόνια σαν τα χελιδόνια,
σκόρπισαν οι φίλοι, έσβησε το χτες.
Σε ρημάζει η βροχή, μοναχή παγώνεις,
πάρε το σακάκι μου για να μην κρυώνεις,
μέσα στις αναποδιές, για θυμήσου κάτι,
να μην απελπίζομαι, μου ‘κλεινες το μάτι.
Φτωχογειτονιά μου, φτωχογειτονιά μου,
όμορφα δρομάκια, όμορφες καρδιές.
|
Gitoniá mu ómorfi, ftochogitoniá mu,
sta stená dromákia su émin’ i kardiá mu,
fevgo, ke to víma mu me girízi píso,
as ginómuna pedí na se sergianíso.
Ftochogitoniá mu, ftochogitoniá mu,
ómorfa dromákia, ómorfes kardiés,
fígane ta chrónia san ta chelidónia,
skórpisan i fíli, ésvise to chtes.
Se rimázi i vrochí, monachí pagónis,
páre to sakáki mu gia na min kriónis,
mésa stis anapodiés, gia thimísu káti,
na min apelpízome, mu ‘klines to máti.
Ftochogitoniá mu, ftochogitoniá mu,
ómorfa dromákia, ómorfes kardiés.
|