Ένα καράβι στα βουνά δεν κλείνεται
Να βγει το ψάρι στη στεριά δε γίνεται
Γι’ αυτό η καρδιά μου στην αγάπη δίνεται
και στου έρωτά σου τα βαθιά
ξανοίγεται και πάει…
Πάει, χωρίς πανί να την κρατάει
Πάει, χωρίς ευχή να τη φυλάει
Πάει, χωρίς θεό να τη βοηθάει
Πάει κι αγαπάει
Πάει κι ας βρήκε κύμα κι ας φυσάει
Πάει κι ας είναι κρίμα κι ας πονάει
Πάει, εκεί που η μοίρα της την πάει
Πάει κι αγαπάει
Μέσα απ’ τον πόνο η χαρά μαθαίνεται
Στην πίκρα μόνο η αγάπη φαίνεται
Γι’ αυτό η καρδιά μου στην καρδιά σου δένεται
κι απ’ του έρωτα τη συμφορά
γλυκαίνεται και πάει…
|
Έna karávi sta vuná den klinete
Na vgi to psári sti steriá de ginete
Gi’ aftó i kardiá mu stin agápi dínete
ke stu érotá su ta vathiá
ksanigete ke pái…
Pái, chorís paní na tin kratái
Pái, chorís efchí na ti filái
Pái, chorís theó na ti voithái
Pái ki agapái
Pái ki as vríke kíma ki as fisái
Pái ki as ine kríma ki as ponái
Pái, eki pu i mira tis tin pái
Pái ki agapái
Mésa ap’ ton póno i chará mathenete
Stin píkra móno i agápi fenete
Gi’ aftó i kardiá mu stin kardiá su dénete
ki ap’ tu érota ti simforá
glikenete ke pái…
|