Πριν κατέβω στο φανάρι
ξένος δρόμος πριν με πάρει
από κάτω απ το φεγγάρι
δυό ζωές μπερδεύαμε.
Πριν γυρίσω στο Παγκράτι,
μ’ είχες λέει συνεπιβάτη
και μαζί στην αυταπάτη
ταξιδεύαμε.
Μια βραδιά πολύ φευγάτη
σαν φιλί στο σκαλοπάτι
μου χες τάξει πως τον Μάρτη
θα την καναμε μαζι.
Πως θα φευγαμε Τετάρτη
για άλλα μέρη δίχως χάρτη
κι όχι στην παλιοζωή
κι ούτε στο παλιοπαγκράτι
Της αγάπης σου το μέλι
μια με διώχνει, μια με θέλει
και ξανά σαν το κουρέλι
θα συρθω στα χωματα
η σκια σου που μου γνέφει
μ’ αγαπάει, με καταστρέφει
αλκοολίκη που επιστρέφει
ξημερώματα
|
Prin katévo sto fanári
ksénos drómos prin me pári
apó káto ap to fengári
dió zoés berdevame.
Prin giríso sto Pagkráti,
m’ iches léi sinepiváti
ke mazí stin aftapáti
taksidevame.
Mia vradiá polí fevgáti
san filí sto skalopáti
mu ches táksi pos ton Márti
tha tin kaname mazi.
Pos tha fevgame Tetárti
gia álla méri díchos chárti
ki óchi stin paliozoí
ki ute sto paliopagkráti
Tis agápis su to méli
mia me dióchni, mia me théli
ke ksaná san to kuréli
tha sirtho sta chomata
i skia su pu mu gnéfi
m’ agapái, me katastréfi
alkoolíki pu epistréfi
ksimerómata
|