Ένα τρένο μες στη νύχτα
θα σε πάρει μακριά.
Τα πικρά σου δάκρυα πνίχ’ τα,
ακριβέ μου κι έχε γεια.
Φωτιά στα τρένα όλου του κόσμου
θα ανάψω, ταίρι μου ακριβό,
για να ’σαι πάντα εσύ δικός μου
αφού ως το θάνατο δικιά σου είμαι κι εγώ.
Ένα τρένο που με σκίζει
παλικάρι μου, στα δυο,
έλα ανέβα και σφυρίζει,
μην ξεχνάς πως σ’ αγαπώ.
Φωτιά στα τρένα όλου του κόσμου
θα ανάψω, ταίρι μου ακριβό,
για να ’σαι πάντα εσύ δικός μου
αφού ως το θάνατο δικιά σου είμαι κι εγώ.
|
Έna tréno mes sti níchta
tha se pári makriá.
Ta pikrá su dákria pních’ ta,
akrivé mu ki éche gia.
Fotiá sta tréna ólu tu kósmu
tha anápso, teri mu akrivó,
gia na ’se pánta esí dikós mu
afu os to thánato dikiá su ime ki egó.
Έna tréno pu me skízi
palikári mu, sta dio,
éla anéva ke sfirízi,
min ksechnás pos s’ agapó.
Fotiá sta tréna ólu tu kósmu
tha anápso, teri mu akrivó,
gia na ’se pánta esí dikós mu
afu os to thánato dikiá su ime ki egó.
|