|
Φεύγει η σκέψη μου σε υπόγειους δρόμους,
γνώριμους δρόμους σε μένα,
χάνω τα λόγια μου σε ψεύτικους τόνους,
παιχνίδια του μυαλού μεθυσμένα.
Σήμα αδέξιο μες στο σκοτάδι
σκορπάει στην ησυχία
άτολμες λέξεις με φόντο το βράδυ
ζητάω άλλη μια ευκαιρία.
Βλέπω αντίκρυ το χρόνο
μαζί του η ζωή μου το σκάει,
κλέβει ακόμα και τα όνειρά μου
κι ενώ με κλέβει γελάει.
Θα κάνω ξανά μια βόλτα στην πόλη
ξεγλίστρησα σήμερα μόνος,
αυτή η πόλη πολλά μου χρωστάει
ζητάει και τα ρέστα μου όμως.
Ψάχνω αμήχανος μέσα στη νύχτα,
τα πρόσωπα μου φαίνονται άδεια,
θυμάμαι εδώ είχα κάποτε κρύψει
κάποια δικά μου κομμάτια.
Βλέπω αντίκρυ το χρόνο
μαζί του η ζωή μου το σκάει,
κλέβει ακόμα και τα όνειρά μου
κι ενώ με κλέβει γελάει.
|
Fevgi i sképsi mu se ipógius drómus,
gnórimus drómus se ména,
cháno ta lógia mu se pseftikus tónus,
pechnídia tu mialu methisména.
Síma adéksio mes sto skotádi
skorpái stin isichía
átolmes léksis me fónto to vrádi
zitáo álli mia efkería.
Olépo antíkri to chróno
mazí tu i zoí mu to skái,
klévi akóma ke ta ónirá mu
ki enó me klévi gelái.
Tha káno ksaná mia vólta stin póli
kseglístrisa símera mónos,
aftí i póli pollá mu chrostái
zitái ke ta résta mu ómos.
Psáchno amíchanos mésa sti níchta,
ta prósopa mu fenonte ádia,
thimáme edó icha kápote krípsi
kápia diká mu kommátia.
Olépo antíkri to chróno
mazí tu i zoí mu to skái,
klévi akóma ke ta ónirá mu
ki enó me klévi gelái.
|
