Φύσηξε ο βοριάς της παρηγοριάς πάνω στο
Κορμί μου
άλλαξε ο καιρός,
Μέχρι κι ο Θεός τα ‘βαλε μαζί μου
Πάλι, πάλι θα ‘ναι η νύχτα πιο μεγάλη
Κι άλλη μέρα ήλιο δε θα βγάλει
Μέσα στο σκοτάδι μου θα ζω
Πάλι θα ‘ναι η απουσία σου μεγάλη
Και μες στης αγάπης σου τη ζάλη
Θα φωνάζω πόσο σ’ αγαπώ
Φύσηξε ο βοριάς της παρηγοριάς
Για να μου θυμίσει
Πως ακόμα ζω, έστω κι αν εγώ έχω τερματίσει
Πάλι, πάλι θα ‘ναι η νύχτα πιο μεγάλη
Κι άλλη μέρα ήλιο δε θα βγάλει
Μέσα στο σκοτάδι μου θα ζω
Πάλι θα ‘ναι η απουσία σου μεγάλη
Και μες στης αγάπης σου τη ζάλη
Θα φωνάζω πόσο σ’ αγαπώ
|
Físikse o voriás tis parigoriás páno sto
Kormí mu
állakse o kerós,
Méchri ki o Theós ta ‘vale mazí mu
Páli, páli tha ‘ne i níchta pio megáli
Ki álli méra ílio de tha vgáli
Mésa sto skotádi mu tha zo
Páli tha ‘ne i apusía su megáli
Ke mes stis agápis su ti záli
Tha fonázo póso s’ agapó
Físikse o voriás tis parigoriás
Gia na mu thimísi
Pos akóma zo, ésto ki an egó écho termatísi
Páli, páli tha ‘ne i níchta pio megáli
Ki álli méra ílio de tha vgáli
Mésa sto skotádi mu tha zo
Páli tha ‘ne i apusía su megáli
Ke mes stis agápis su ti záli
Tha fonázo póso s’ agapó
|