Τις δύσκολες τις ώρες τις περνάμε ξανά
με κάμποσα ξενύχτια και μ’ ακόρντα γερά.
Περνάνε οι ημέρες και ζητάνε δουλειά,
χορτάσαμε πρησμένοι και με άδεια κοιλιά.
Φύγαν οι ρεμπέτες, φύγαν εποχές,
μα κάποιες τους κουβέντες θα μείνουνε ζεστές.
Άλλες προσπεράσαν και γίνανε ηχώ
και άλλες συντροφεύουν με βήμα σταθερό.
Όλοι μας οι δρόμοι είναι σ’ ανηφόρι,
καθένας σταυροδρόμι, πως να μην μπερδευτείς;
Μα κάθε τι οικείο σαν τη σπίθα πετά
ν’ ανάψει λίγο λίγο τη σβησμένη φωτιά.
Φύγαν οι ρεμπέτες, φύγαν εποχές,
μα κάποιες τους κουβέντες θα μείνουνε ζεστές.
Άλλες προσπεράσαν και γίνανε ηχώ
και άλλες συντροφεύουν με βήμα σταθερό.
Μα ποιος να τους χορτάσει, ποιος να τους χαρεί;
τη μια είναι φευγάτοι, την άλλη φυλακή!
Θυμάμαι κάποτε που φεύγαμε όλοι μαζί
Στα πόδια μας η γη ιπτάμενο χαλί
Χτυπούσαν σκέψεις την καρδιά κι αυτή το νου
Μα ήταν η ανάσα για να βγούμε αλλού
Φύγαν οι ρεμπέτες, φύγαν εποχές,
μα κάποιες τους κουβέντες θα μείνουνε ζεστές.
Άλλες προσπεράσαν και γίνανε ηχώ
και άλλες συντροφεύουν με βήμα σταθερό
|
Tis dískoles tis óres tis pernáme ksaná
me kábosa kseníchtia ke m’ akórnta gerá.
Pernáne i iméres ke zitáne duliá,
chortásame prisméni ke me ádia kiliá.
Fígan i rebétes, fígan epochés,
ma kápies tus kuvéntes tha minune zestés.
Άlles prosperásan ke ginane ichó
ke álles sintrofevun me víma statheró.
Όli mas i drómi ine s’ anifóri,
kathénas stavrodrómi, pos na min berdeftis;
Ma káthe ti ikio san ti spítha petá
n’ anápsi lígo lígo ti svisméni fotiá.
Fígan i rebétes, fígan epochés,
ma kápies tus kuvéntes tha minune zestés.
Άlles prosperásan ke ginane ichó
ke álles sintrofevun me víma statheró.
Ma pios na tus chortási, pios na tus chari;
ti mia ine fevgáti, tin álli filakí!
Thimáme kápote pu fevgame óli mazí
Sta pódia mas i gi iptámeno chalí
Chtipusan sképsis tin kardiá ki aftí to nu
Ma ítan i anása gia na vgume allu
Fígan i rebétes, fígan epochés,
ma kápies tus kuvéntes tha minune zestés.
Άlles prosperásan ke ginane ichó
ke álles sintrofevun me víma statheró
|