|
Και να που οι ενοχές αλλάζουν εποχές
Και φεύγουν οι χειμώνες
Και ας είμαι στο ποτέ σαν να πες σε όλα ναι
Αλλάζω τις εικόνες
Σε θέλω πιο πολύ και η σκέψη αυτή γυαλί
Με βρίσκει και με κόβει και εκεί που δεν μιλάς
Και ψάχνω που το πας με πιάνουν χίλιοι φόβοι…
Πάλι ουσίες δίχως ουσία
Αφού εσύ γράφεις και απόψε ιστορία
Άλλη μια νύχτα χάνεται πάει
Αυτού του κόσμου η λογική δε με χωράει…
Και να που πάλι εμείς
Στην άκρη της κλωστής φιλιόμαστε στο τέρμα
Και εγώ σαν νικητής πετάω καταγής του έρωτα το κέρμα
Κορόνα η καρδιά κερδίζει τελικά και χάνει η αλήθεια
Πως πια δεν είσαι εδώ και εγώ όνειρο ζω
Μπλεγμένο σ’ άλλα δίχτυα…
Πάλι ουσίες δίχως ουσία
Αφού εσύ γράφεις και απόψε ιστορία
Άλλη μια νύχτα χάνεται πάει
Αυτού του κόσμου η λογική δε με χωράει…
|
Ke na pu i enochés allázun epochés
Ke fevgun i chimónes
Ke as ime sto poté san na pes se óla ne
Allázo tis ikónes
Se thélo pio polí ke i sképsi aftí gialí
Me vríski ke me kóvi ke eki pu den milás
Ke psáchno pu to pas me piánun chílii fóvi…
Páli usíes díchos usía
Afu esí gráfis ke apópse istoría
Άlli mia níchta chánete pái
Aftu tu kósmu i logikí de me chorái…
Ke na pu páli emis
Stin ákri tis klostís filiómaste sto térma
Ke egó san nikitís petáo katagís tu érota to kérma
Koróna i kardiá kerdízi teliká ke cháni i alíthia
Pos pia den ise edó ke egó óniro zo
Blegméno s’ álla díchtia…
Páli usíes díchos usía
Afu esí gráfis ke apópse istoría
Άlli mia níchta chánete pái
Aftu tu kósmu i logikí de me chorái…
|
