Πάλι ύπνος δε με πιάνει
συλλογιέμαι και πονάω
και κοιτάω το ταβάνι
τους καημούς μου τους μετράω.
Είναι η χαρά που λείπει
το όνειρο που περισσεύει
κι έχω μέσα μου μια λύπη
μια φωτιά που με παιδεύει.
Ξαφνικά ο δρόμος έξω αντηχεί,
γέλια αστεία και τραγούδια στη βροχή.
Χαροκόποι θα `ναι σίγουρα κι αγύρτες,
κάποιοι ευτυχισμένοι αλήτες.
Αλυσίδα δεν υπάρχει να τους δένει
μήτε σπίτι μήτε οικογένεια μήτε,
αν υπάρχουνε ακόμα ευτυχισμένοι
ή μικρά παιδιά θα είναι ή αλήτες.
Η βροχή χτυπάει στα τζάμια
στο μεδούλι μου το κρύο,
μ’ έφαγε η ζωή η λάμια
το ανήμερο θηρίο.
Ο φτωχός βαρυγκομάει
και ο πλούσιος θέλει κι άλλα
κι έτσι η ζωή μας πάει
ανηφόρα και τρεχάλα.
Ξαφνικά ο δρόμος έξω αντηχεί,
γέλια αστεία και τραγούδια στη βροχή.
Χαροκόπι θα `ναι σίγουρα κι αγύρτες,
κάποιοι ευτυχισμένοι αλήτες.
Αλυσίδα δεν υπάρχει να τους δένει
μήτε σπίτι μήτε οικογένεια μήτε,
αν υπάρχουνε ακόμα ευτυχισμένοι
ή μικρά παιδιά θα είναι ή αλήτες.
|
Páli ípnos de me piáni
sillogiéme ke ponáo
ke kitáo to taváni
tus kaimus mu tus metráo.
Ine i chará pu lipi
to óniro pu perissevi
ki écho mésa mu mia lípi
mia fotiá pu me pedevi.
Ksafniká o drómos ékso antichi,
gélia astia ke tragudia sti vrochí.
Charokópi tha `ne sígura ki agirtes,
kápii eftichisméni alítes.
Alisída den ipárchi na tus déni
míte spíti míte ikogénia míte,
an ipárchune akóma eftichisméni
í mikrá pediá tha ine í alítes.
I vrochí chtipái sta tzámia
sto meduli mu to krío,
m’ éfage i zoí i lámia
to anímero thirío.
O ftochós varigkomái
ke o plusios théli ki álla
ki étsi i zoí mas pái
anifóra ke trechála.
Ksafniká o drómos ékso antichi,
gélia astia ke tragudia sti vrochí.
Charokópi tha `ne sígura ki agirtes,
kápii eftichisméni alítes.
Alisída den ipárchi na tus déni
míte spíti míte ikogénia míte,
an ipárchune akóma eftichisméni
í mikrá pediá tha ine í alítes.
|