Πέρασε ο χρόνος κι έχω αράξει
παροπλισμένο, παλιό σκαρί
άμπωτη πήρε πίσω το κύμα
και η παλίρροια καθυστερεί
Άδεια κοχύλια μες στην αρμύρα
άδειες κι οι μνήμες, μαύρο χτικιό!
Mα κάτι υπάρχει, κάτι ξυπνάει
στης τραμουντάνας το βουητό
Πέρασε ο χρόνος κι έχω αλλάξει
μα αντιστέκομαι στη σκουριά
Ήρθαν και πάλι τα χελιδόνια
και στο κατάρτι μου χτίσαν φωλιά
Σβήνουν οι φάροι που ακολουθούσα
θόλωσαν τ’ άστρα στον ουρανό
άλλοι χαράζουν τώρα πορεία
σε μολυσμένο ωκεανό
|
Pérase o chrónos ki écho aráksi
paroplisméno, palió skarí
áboti píre píso to kíma
ke i palírria kathisteri
Άdia kochília mes stin armíra
ádies ki i mnímes, mavro chtikió!
Ma káti ipárchi, káti ksipnái
stis tramuntánas to vuitó
Pérase o chrónos ki écho alláksi
ma antistékome sti skuriá
Ήrthan ke páli ta chelidónia
ke sto katárti mu chtísan foliá
Svínun i fári pu akoluthusa
thólosan t’ ástra ston uranó
álli charázun tóra poria
se molisméno okeanó
|