|
Τα τρένα τρέχουν βιαστικά, κλειστά βαγόνια
κάπου μια θέση και για μας υπάρχει χρόνια
μα μην βιαστείς, αν θ’ ανεβείς, δεν κατεβαίνεις
σ’ ένα μονόδρομο σε βάζουν και πηγαίνεις
Πάμε φίλε περιμένουν τα παιδιά
στην αλάνα με μια μπάλα φουσκωμένη
και μακάρι όταν φτάσει η σειρά
να ‘ναι η θέση που μας κράτησαν πιασμένη
Καιρός για λίγο να σκεφτείς, ν’ αποφασίσεις
να μπεις στο αύριο, το σήμερα ν’ αφήσεις
να μη βιαστείς άμα θα μπεις δύσκολα βγαίνεις
σ’ ένα μονόδρομο σε βάζουν και πηγαίνεις
Μάης μήνας όλοι οι κήποι ανθισμένοι
πάμε φίλε, η παρέα περιμένει
Παραλίες, ξεγνοιασιά, χορός στο κύμα
να τα χάσουμε από τώρα είναι κρίμα
Φτάνει μια ώρα τελικά, δεν πάει άλλο
δίλημμα τι είναι το μικρό και τι μεγάλο
τι ‘ναι αλήθεια νικητής και τι χαμένος
ποιος είναι ο ελεύθερος, ποιος είναι ο δεμένος
Φίλε, γεια σου, μα θα μείνω δεν μπορώ
ας υπάρχει κι ένα όνειρο τρελό
μες στα “πρέπει” των σοφών τη συμφωνία
ας υπάρχει μια μικρή παραφωνία
|
Ta tréna tréchun viastiká, klistá vagónia
kápu mia thési ke gia mas ipárchi chrónia
ma min viastis, an th’ anevis, den katevenis
s’ éna monódromo se vázun ke pigenis
Páme fíle periménun ta pediá
stin alána me mia bála fuskoméni
ke makári ótan ftási i sirá
na ‘ne i thési pu mas krátisan piasméni
Kerós gia lígo na skeftis, n’ apofasísis
na bis sto avrio, to símera n’ afísis
na mi viastis áma tha bis dískola vgenis
s’ éna monódromo se vázun ke pigenis
Máis mínas óli i kípi anthisméni
páme fíle, i paréa periméni
Paralíes, ksegniasiá, chorós sto kíma
na ta chásume apó tóra ine kríma
Ftáni mia óra teliká, den pái állo
dílimma ti ine to mikró ke ti megálo
ti ‘ne alíthia nikitís ke ti chaménos
pios ine o eleftheros, pios ine o deménos
Fíle, gia su, ma tha mino den boró
as ipárchi ki éna óniro treló
mes sta “prépi” ton sofón ti simfonía
as ipárchi mia mikrí parafonía
|
