Πάλι κι απόψε πίναμε και πίναμε
και στην ταβέρνα μόνοι απομείναμε.
Τα όνειρά μας σαν τα κάρβουνα σβηστά
και η ζωή μας ένα πέλαγο μπροστά.
Πάμε για ύπνο, Κατερίνα,
πάμε ν’ αλλάξουμε ζωή,
να δούμε όνειρ’ από κείνα
που τελειώνουν το πρωί.
Μας κυνηγήσαν και μας κατηγόρησαν,
δέκα φορές, δέκα φωτιές μας χώρισαν.
Κι αν σε λατρεύω τώρα, κι αν με αγαπάς,
όνειρα είναι πια τα όνειρα για μας.
Πάμε για ύπνο, Κατερίνα,
πάμε ν’ αλλάξουμε ζωή,
να δούμε όνειρ’ από κείνα
που τελειώνουν το πρωί.
|
Páli ki apópse píname ke píname
ke stin tavérna móni apominame.
Ta ónirá mas san ta kárvuna svistá
ke i zoí mas éna pélago brostá.
Páme gia ípno, Katerína,
páme n’ alláksume zoí,
na dume ónir’ apó kina
pu teliónun to pri.
Mas kinigísan ke mas katigórisan,
déka forés, déka fotiés mas chórisan.
Ki an se latrevo tóra, ki an me agapás,
ónira ine pia ta ónira gia mas.
Páme gia ípno, Katerína,
páme n’ alláksume zoí,
na dume ónir’ apó kina
pu teliónun to pri.
|