Σαν αγάπη στον άνεμο
σ’ ένα υπόγειο διάδρομο
σ’ ένα “τώρα” παράνομο
σ’ ένα δρόμο κλειστό
μια ελπίδα ζητώ
Όλα εκείνα τα “όχι” σου
του φιλιού η απόχη σου
των ματιών πρωτοβρόχι σου
με παγίδεψαν πια
στ’ ουρανού τα μισά
Κι αν θα χαθείς, όλα χαμένα
μα αν λυτρωθείς, μείνε σε μένα
του κορμιού τη φωτιά σβήσε
και την τρέλλα του νου ζήσε
κι έλα πάμε μακριά, πιο μακριά
Ταξιδεύω και χάνομαι
μια ανάγκη αισθάνομαι
μες στα δίχτυα σου πιάνομαι
και η μέρα γελά
στ’ ουρανού τα μισά
Κι αν θα χαθείς, όλα χαμένα
μα αν λυτρωθείς, μείνε σε μένα
του κορμιού τη φωτιά σβήσε
και την τρέλλα του νου ζήσε
κι έλα πάμε μακριά, πιο μακριά
Ταξιδεύω και χάνομαι
μια ανάγκη αισθάνομαι
μες στα δίχτυα σου πιάνομαι
και η μέρα γελά
στ’ ουρανού τα μισά
και η μέρα γελά
στ’ ουρανού τα μισά
στ’ ουρανού τα μισά
|
San agápi ston ánemo
s’ éna ipógio diádromo
s’ éna “tóra” paránomo
s’ éna drómo klistó
mia elpída zitó
Όla ekina ta “óchi” su
tu filiu i apóchi su
ton matión protovróchi su
me pagidepsan pia
st’ uranu ta misá
Ki an tha chathis, óla chaména
ma an litrothis, mine se ména
tu kormiu ti fotiá svíse
ke tin trélla tu nu zíse
ki éla páme makriá, pio makriá
Taksidevo ke chánome
mia anágki esthánome
mes sta díchtia su piánome
ke i méra gelá
st’ uranu ta misá
Ki an tha chathis, óla chaména
ma an litrothis, mine se ména
tu kormiu ti fotiá svíse
ke tin trélla tu nu zíse
ki éla páme makriá, pio makriá
Taksidevo ke chánome
mia anágki esthánome
mes sta díchtia su piánome
ke i méra gelá
st’ uranu ta misá
ke i méra gelá
st’ uranu ta misá
st’ uranu ta misá
|