Μ’ έχεις κλεισμένη μέρα νύχτα μες το σπίτι
και δε με βγάζεις λίγο έξω να χαρώ
λες και εγκλημάτησα και είμαι δικασμένη
και περιμένω αμνηστία για να βγω
Πες μου τι σου ‘φταιξα και μ’ έχεις τιμωρήσει
κι όλο μου φέρνεσαι σκληρά και μ’ απειλείς
μα το κατάλαβες πως σου ‘χω αδυναμία
μ’ αυτά που κάνεις όμως θα τα πληρωθείς
Μην το νομίζεις πως θα μ’ έχεις σκλαβωμένη
και σαν πουλάκι στο κλουβί πάντα να ζω
η ώρα ζύγωσε θ’ ανοίξουν τα φτερά μου
και από τα χέρια σου θα φύγω να σωθώ
|
M’ échis klisméni méra níchta mes to spíti
ke de me vgázis lígo ékso na charó
les ke egklimátisa ke ime dikasméni
ke periméno amnistía gia na vgo
Pes mu ti su ‘fteksa ke m’ échis timorísi
ki ólo mu férnese sklirá ke m’ apilis
ma to katálaves pos su ‘cho adinamía
m’ aftá pu kánis ómos tha ta plirothis
Min to nomízis pos tha m’ échis sklavoméni
ke san puláki sto kluví pánta na zo
i óra zígose th’ aniksun ta fterá mu
ke apó ta chéria su tha fígo na sothó
|