Που ‘ναι τα χρόνια τα παλιά,
που `ναι τα τρελά τα κέφια
που μες στους δρόμους γύριζε
λατέρνα με τα ντέφια.
Πάνε οι μάγκες του σεβντά,
πάνε κι οι χουβαρντάδες
που μες στο κέφι σκόρπαγαν
αβέρτα τους παράδες.
Πάνε τα χρόνια τα παλιά
με τα μπαγλαμαδάκια
που χόρευαν απτάλικο
οι μάγκες στα σοκάκια.
Πάνε οι μάγκες του σεβντά,
πάνε κι οι χουβαρντάδες
που μες στο κέφι σκόρπαγαν
αβέρτα τους παράδες.
Τα αντρίκια και τα όμορφα
και η μαγκιά πια πάει
που σεργιανούσες μ’ άμαξα
τη γκόμενα στο πλάι.
Πάνε οι μάγκες του σεβντά,
πάνε κι οι χουβαρντάδες
που μες στο κέφι σκόρπαγαν
αβέρτα τους παράδες.
|
Pu ‘ne ta chrónia ta paliá,
pu `ne ta trelá ta kéfia
pu mes stus drómus girize
latérna me ta ntéfia.
Páne i mágkes tu sevntá,
páne ki i chuvarntádes
pu mes sto kéfi skórpagan
avérta tus parádes.
Páne ta chrónia ta paliá
me ta baglamadákia
pu chórevan aptáliko
i mágkes sta sokákia.
Páne i mágkes tu sevntá,
páne ki i chuvarntádes
pu mes sto kéfi skórpagan
avérta tus parádes.
Ta antríkia ke ta ómorfa
ke i magkiá pia pái
pu sergianuses m’ ámaksa
ti gkómena sto plái.
Páne i mágkes tu sevntá,
páne ki i chuvarntádes
pu mes sto kéfi skórpagan
avérta tus parádes.
|