|
Πάνε χρόνια που δεν σε είδα
Μοιάζεις με χαμένη Ατλαντίδα
Μες τα μάτια μου έφερες καταιγίδα
Μέσα στη στεριά ναυαγώ
Αν δεν έχω εσένα εγώ
Ζω μια μισή ζωή κομμένη στα δυο
Στη δική σου αγκαλιά εκεί σταμάτησε ο χρόνος
Στα δικά σου φιλιά στο δικό σου κορμί
Ανεκπλήρωτη αγάπη μου πάντα ήταν νόμος
Λίγο πριν σε κερδίσω να φεύγεις εσύ
Αν δεν έχω εσένα για ποιον να ζω
Για όλους και για όλα αδιαφορώ
Καταδικασμένα τα σ’ αγαπώ
Αν δεν έχω εσένα να στα πω
Η καρδιά μου δεν ησυχάζει
Πόνος μέσα χρόνια φωλιάζει
Πρέπει να δεχτώ ότι πια δεν σε νοιάζει
Πως την ηρεμία μου να βρω
Αν δεν έχω εσένα εδώ
Έστω για μια στιγμή για ένα λεπτό
Αν δεν έχω εσένα για ποιόν να ζω
Για όλους και για όλα αδιαφορώ
Καταδικασμένα τα σ’ αγαπώ
Αν δεν έχω εσένα να στα πω
|
Páne chrónia pu den se ida
Miázis me chaméni Atlantída
Mes ta mátia mu éferes kategida
Mésa sti steriá nafagó
An den écho eséna egó
Zo mia misí zoí komméni sta dio
Sti dikí su agkaliá eki stamátise o chrónos
Sta diká su filiá sto dikó su kormí
Anekplíroti agápi mu pánta ítan nómos
Lígo prin se kerdíso na fevgis esí
An den écho eséna gia pion na zo
Gia ólus ke gia óla adiaforó
Katadikasména ta s’ agapó
An den écho eséna na sta po
I kardiá mu den isicházi
Pónos mésa chrónia foliázi
Prépi na dechtó óti pia den se niázi
Pos tin iremía mu na vro
An den écho eséna edó
Έsto gia mia stigmí gia éna leptó
An den écho eséna gia pión na zo
Gia ólus ke gia óla adiaforó
Katadikasména ta s’ agapó
An den écho eséna na sta po
|
