Προχθές το βράδυ
στο στενό σου είπα
να μην πιστεύεις
πως ακόμα σ’ αγαπώ.
Αγάπησα
μια μοδιστρούλα ωραία
και μ’ αυτήν τα βράδια
πίνω και μεθώ.
Να φύγεις, δε σε θέλω
πια κοντά μου
ν’ ακούσω πια δε θέλω
την ψεύτρα σου μιλιά.
Μεράκια και σκοτούρες
πια δε βάζω στην καρδιά
να τα ξεχάσεις,
πάνε τα παλιά.
Και πάλι στο τονίζω
δεν σε θέλω
να φύγεις και να βρεις
αλλού παρηγοριά.
Κουράστηκα μαζί σου
να τραβιέμαι, να υποφέρω.
Να φύγεις, μάθε
δε σε θέλω πια.
|
Prochthés to vrádi
sto stenó su ipa
na min pistevis
pos akóma s’ agapó.
Agápisa
mia modistrula orea
ke m’ aftín ta vrádia
píno ke methó.
Na fígis, de se thélo
pia kontá mu
n’ akuso pia de thélo
tin pseftra su miliá.
Merákia ke skotures
pia de vázo stin kardiá
na ta ksechásis,
páne ta paliá.
Ke páli sto tonízo
den se thélo
na fígis ke na vris
allu parigoriá.
Kurástika mazí su
na traviéme, na ipoféro.
Na fígis, máthe
de se thélo pia.
|