Σ’ αγάπησα με όλο μου το πάθος
στης μοναξιάς μου τις στιγμές βλέπω το λάθος
που σ’ άφησα να φύγεις μακριά μου
και πλήγωσα για πάντα την καρδιά μου
Είσαι θεός που βρίσκεται παντού
είσαι η αγάπη που μου κάρφωσε το νου
Είμαι το όνειρο που έμεινε μισό
είμαι ένα λάφυρο αγάπης που μισώ
Θέλω να γράψω σ’ αγαπώ στον ουρανό σου
κι ένα σημάδι ν’ αφήσω στο λαιμό σου
κανείς ποτέ μη φτάσει να τα σβήσει
και την καρδιά σου μη μπορέσει να κερδίσει
Στα βήματα του φεγγαριού τώρα βαδίζω
σε μια πανσέληνο αγάπης και δακρύζω
τα λάθη μου μετρώ σαν να ‘ναι αστέρια
κι ελπίζω να βρεθώ στα δυο σου χέρια
|
S’ agápisa me ólo mu to páthos
stis monaksiás mu tis stigmés vlépo to láthos
pu s’ áfisa na fígis makriá mu
ke plígosa gia pánta tin kardiá mu
Ise theós pu vrískete pantu
ise i agápi pu mu kárfose to nu
Ime to óniro pu émine misó
ime éna láfiro agápis pu misó
Thélo na grápso s’ agapó ston uranó su
ki éna simádi n’ afíso sto lemó su
kanis poté mi ftási na ta svísi
ke tin kardiá su mi borési na kerdísi
Sta vímata tu fengariu tóra vadízo
se mia pansélino agápis ke dakrízo
ta láthi mu metró san na ‘ne astéria
ki elpízo na vrethó sta dio su chéria
|