|
Κοντεύουνε μεσάνυχτα η νύχτα θολώνει το νου
το κεφάλι μου αδειάζει, η σελήνη μου κλείνει το μάτι.
Σαράντα δύο κύματα και μάγοι ενός άλλου καιρού
σε χορό με καλούν μια γυναίκα με τραβάει στο κρεβάτι.
Μια άγνωστη παλίρροια με παίρνει από δω και με πάει
στου διαβόλου τη μάνα που θέλει λέει να με γνωρίσει,
και το μυαλό μου έρχεται με δύναμη και κολλάει
στης ζωής μου το κάγκελο και στου μέλλοντος την άγρια φύση
Τι να σου κάνω μάτια μου μου λέει ένας τύπος χλωμός
με αφτιά που πετάνε με κόκκινη μπέρτα και γένι.
Εδώ σ’ αυτή την κόλαση εγώ είμαι ο αρχηγός
στο βασίλειο αυτό ζωντανός κανένας δεν βγαίνει
Εσύ δεν ήσουν πλάι μου ούτε γνωστός πουθενά,
μια λευκή σημαιούλα σηκώνω και ουρλιάζω φοβάμαι
και τότε άγγελος θεού με παίρνει και κοντά του με πάει
μα το φως με τυφλώνει, τη φωνή του μονάχα θυμάμαι.
Τι να σου κάνω μάτια μου μου λέει κι αυτή η φωνή
ότι είχα να πω σου το είπα εκεί κάτω λυπάμαι.
Εδώ είναι παράδεισος και δε χωράς δηλαδή
θα ‘ναι η πόρτα κλειστή και απ’ έξω συνέχεια θα ‘σαι
Ξυπνάω απ’ το λήθαργο, δεν ακούω καμία φωνή,
ξημερώνει η μέρα, εφιάλτης θα ήταν, γελάω.
Μια νύχτα με πανσέληνο ξεπλήρωσα δηλαδή
δοκιμάζοντας πάλι μοναχός με ποτό και τσιγάρο.
Τι να σου κάνω μάτια μου μου λέει ένας τύπος χλωμός
με αφτιά που πετάνε με κόκκινη μπέρτα και γένι.
Εδώ σ’ αυτή την κόλαση εγώ είμαι ο αρχηγός
στο βασίλειο αυτό ζωντανός κανένας δεν βγαίνει
|
Kontevune mesánichta i níchta tholóni to nu
to kefáli mu adiázi, i selíni mu klini to máti.
Saránta dío kímata ke mági enós állu keru
se choró me kalun mia gineka me travái sto kreváti.
Mia ágnosti palírria me perni apó do ke me pái
stu diavólu ti mána pu théli léi na me gnorísi,
ke to mialó mu érchete me dínami ke kollái
stis zoís mu to kágkelo ke stu méllontos tin ágria físi
Ti na su káno mátia mu mu léi énas típos chlomós
me aftiá pu petáne me kókkini bérta ke géni.
Edó s’ aftí tin kólasi egó ime o archigós
sto vasílio aftó zontanós kanénas den vgeni
Esí den ísun plái mu ute gnostós puthená,
mia lefkí simeula sikóno ke urliázo fováme
ke tóte ángelos theu me perni ke kontá tu me pái
ma to fos me tiflóni, ti foní tu monácha thimáme.
Ti na su káno mátia mu mu léi ki aftí i foní
óti icha na po su to ipa eki káto lipáme.
Edó ine parádisos ke de chorás diladí
tha ‘ne i pórta klistí ke ap’ ékso sinéchia tha ‘se
Ksipnáo ap’ to líthargo, den akuo kamía foní,
ksimeróni i méra, efiáltis tha ítan, geláo.
Mia níchta me pansélino kseplírosa diladí
dokimázontas páli monachós me potó ke tsigáro.
Ti na su káno mátia mu mu léi énas típos chlomós
me aftiá pu petáne me kókkini bérta ke géni.
Edó s’ aftí tin kólasi egó ime o archigós
sto vasílio aftó zontanós kanénas den vgeni
|
