|
Πάντα μυστικά μες στις λοξές ματιές τον έρωτα ακουμπάς
και θηλυκά τα λόγια σου μασάς σαν το στοιχειό
Nύχτες στο μισοσκόταδο του μαγαζιού,
μεθάς με το ποτό του αρσενικού κι αποτρελένεσαι για δυο φιλιά.
Kι όταν μακραίνει η ουρά της προσμονής
βλέπεις πως δε σ’ αγάπησε κανείς
τα χρόνια σου χλωμιάζουν στο πιοτό
κι οι νύχτες σου μυρίζουν πυρετό
Λοξοκοιτάς τα πόδια της μικρής,
τον έρωτά της πας να κλέψεις, προσπαθείς
μα πάντα φεύγεις με το χέρι σου αδειανό
Mοιάζουν οι νύχτες κι όχι μη μου λες
σταθμοί που σε γυρνάν πάντα στο χθες
το μάτι σου θολώνει από αγωνία
όλα σου κλείνουν το λαιμό σαν ασφυξία
αύριο θα πληρώνεις ακριβά
το χάδι σου θα τρέμει νευρικά
μπροστά στα μάτια ενός πιτσιρικά
Kι είναι παιχνίδι δίχως τελειωμό,
έργο δικό μας εφιαλτικό,
για δυο στιγμές αδυναμίας όλη η ζωή σου μια γραμμή υποψίας,
βήματα μυστικά στα σκοτεινά, χέρια που ψάχνουν πάντα στα τυφλά,
νύχτες που δεν τελειώνουν πουθενά.
|
Pánta mistiká mes stis loksés matiés ton érota akubás
ke thiliká ta lógia su masás san to stichió
Níchtes sto misoskótado tu magaziu,
methás me to potó tu arseniku ki apotrelénese gia dio filiá.
Ki ótan makreni i urá tis prosmonís
vlépis pos de s’ agápise kanis
ta chrónia su chlomiázun sto piotó
ki i níchtes su mirízun piretó
Loksokitás ta pódia tis mikrís,
ton érotá tis pas na klépsis, prospathis
ma pánta fevgis me to chéri su adianó
Miázun i níchtes ki óchi mi mu les
stathmi pu se girnán pánta sto chthes
to máti su tholóni apó agonía
óla su klinun to lemó san asfiksía
avrio tha plirónis akrivá
to chádi su tha trémi nevriká
brostá sta mátia enós pitsiriká
Ki ine pechnídi díchos teliomó,
érgo dikó mas efialtikó,
gia dio stigmés adinamías óli i zoí su mia grammí ipopsías,
vímata mistiká sta skotiná, chéria pu psáchnun pánta sta tiflá,
níchtes pu den teliónun puthená.
|
