Πάντα θα κλαις τις Κυριακές
που όλες οι σιωπές δε σε χωράνε
πάντα οι ίδιες αντοχές
θα φτάνουν ως την άκρη και θα σπάνε.
Πάντα θα χάνεις συλλαβές
τα λόγια σου ένας παλιός καθρέφτης
θα σε ζαλίζουν οι φωνές
δυο βήματα θα κάνεις και θα πέφτεις.
Κι αν σκοτείνιασες
κι άμα νομίζεις όλα πια τα έχεις χάσει
έλα, εγώ είμαι εδώ
στο ορκίζομαι κι αυτό πως θα περάσει.
Πάλι το βράδυ δε θα βγει
τα πόδια σου ξανά δε σε κρατάνε
πάλι στην ίδια φυλακή
τα μάτια σου τους τοίχους να μετράνε.
|
Pánta tha kles tis Kiriakés
pu óles i siopés de se choráne
pánta i ídies antochés
tha ftánun os tin ákri ke tha spáne.
Pánta tha chánis sillavés
ta lógia su énas paliós kathréftis
tha se zalízun i fonés
dio vímata tha kánis ke tha péftis.
Ki an skotiniases
ki áma nomízis óla pia ta échis chási
éla, egó ime edó
sto orkízome ki aftó pos tha perási.
Páli to vrádi de tha vgi
ta pódia su ksaná de se kratáne
páli stin ídia filakí
ta mátia su tus tichus na metráne.
|