Ήσουνα το σύννεφο που μου ‘κρυβε τον ήλιο
και ο εχθρός που έβλεπα για αγάπη μου και φίλο
μη λες πως με θυμάσαι τις νύχτες δεν κοιμάσαι
που μ’ άφησες και έφυγα λυπάσαι
Πάψε να με σκέφτεσαι πάψε να τρελαίνεσαι
λύσεις απ’ το τίποτα που μου ‘δινες να ζήσω
πάψε να με νοιάζεσαι και να συμβιβάζεσαι
με τη σκέψη πως μπορεί κοντά σου να γυρίσω
Ήσουν το άλλο μου μισό που όμως με μισούσε
κι ένας δρόμος στον γκρεμό που πάντα μ’ οδηγούσε
μην κλαις μην προσποιείσαι σταμάτα να ασχολείσαι
κι απ το μυαλό σου το όνομά μου σβήσε
Πάψε να με σκέφτεσαι πάψε να τρελαίνεσαι
λύσεις απ’ το τίποτα που μου ‘δινες να ζήσω
πάψε να με νοιάζεσαι και να συμβιβάζεσαι
με τη σκέψη πως μπορεί κοντά σου να γυρίσω
|
Ήsuna to sínnefo pu mu ‘krive ton ílio
ke o echthrós pu évlepa gia agápi mu ke fílo
mi les pos me thimáse tis níchtes den kimáse
pu m’ áfises ke éfiga lipáse
Pápse na me skéftese pápse na trelenese
lísis ap’ to típota pu mu ‘dines na zíso
pápse na me niázese ke na simvivázese
me ti sképsi pos bori kontá su na giríso
Ήsun to állo mu misó pu ómos me misuse
ki énas drómos ston gkremó pu pánta m’ odiguse
min kles min prospiise stamáta na ascholise
ki ap to mialó su to ónomá mu svíse
Pápse na me skéftese pápse na trelenese
lísis ap’ to típota pu mu ‘dines na zíso
pápse na me niázese ke na simvivázese
me ti sképsi pos bori kontá su na giríso
|