Άλλη μια νύχτα που δεν ήρθες και με βρίσκει το πρωί
στο σεντόνι να γυρεύω πάλι τ’ άρωμά σου
Πάντα ήμουνα, το ξέρω, στη δική σου τη ζωή
το πιο σύντομο, εγώ, διήγημά σου
Παραμύθι μου όπου θες
με το ψέμα με πηγαίνεις
τόσα ζήσαμε ως χθες
και δεν έμαθα που μένεις
Παραμύθι μου γιατί
από δω κι εκεί κοιμάσαι
τι σε κάνει δηλαδή
την αγάπη να φοβάσαι
Άλλη μια νύχτα που σε ψάχνω στου τσιγάρου τον καπνό
μια παλιά φωτογραφία σου κι απόψε με πονάει
Στο τηλέφωνο οι φίλοι απορούν που σ’ αγαπώ
και μου λένε ξέχασέ την δε γυρνάει
|
Άlli mia níchta pu den írthes ke me vríski to pri
sto sentóni na girevo páli t’ áromá su
Pánta ímuna, to kséro, sti dikí su ti zoí
to pio síntomo, egó, diígimá su
Paramíthi mu ópu thes
me to pséma me pigenis
tósa zísame os chthes
ke den ématha pu ménis
Paramíthi mu giatí
apó do ki eki kimáse
ti se káni diladí
tin agápi na fováse
Άlli mia níchta pu se psáchno stu tsigáru ton kapnó
mia paliá fotografía su ki apópse me ponái
Sto tiléfono i fíli aporun pu s’ agapó
ke mu léne kséchasé tin de girnái
|