Σε λόγια πάλι θα χαθώ φτιασιδωμένα
Σαν από κείνα που πουλώ στην αγορά
Λόγια που ξέρω πως δεν νοιάζουνε κανένα
Κι εγώ τα γράφω να περάσει η βραδιά
Κάτι τραγούδια για παράξενες αγάπες
Που επιζούν μόνο στα βάθη του μυαλού
Για όλες εκείνες τις μικρές μου αυταπάτες
Που κάθε νύχτα μου στοιχειώνουνε το νου
Τι με κοιτάς;
Τι με ρωτάς;
Ποιες αλήθειες να μάθεις ζητάς;
Τι με κοιτάς;
Τι με ρωτάς;
Παραμύθια πουλώ της οκάς
Μα τώρα άκου της σιωπής τη μελωδία
Ξέρω θα φύγεις πριν χαράξει η αυγή
Τα λόγια τώρα πια δεν έχουν σημασία
Όσα κι αν πω θα τα ξεχάσεις το πρωί
Μια μελωδία που την σκάρωσα για σένα
Που `χεις προλάβει τρεις φορές να μ’ αρνηθείς
Κι ένας αγέρας που φυσάει λυπημένα
Μου ψιθυρίζει πως κι απόψε δε θα ‘ρθεις
|
Se lógia páli tha chathó ftiasidoména
San apó kina pu puló stin agorá
Lógia pu kséro pos den niázune kanéna
Ki egó ta gráfo na perási i vradiá
Káti tragudia gia paráksenes agápes
Pu epizun móno sta váthi tu mialu
Gia óles ekines tis mikrés mu aftapátes
Pu káthe níchta mu stichiónune to nu
Ti me kitás;
Ti me rotás;
Pies alíthies na máthis zitás;
Ti me kitás;
Ti me rotás;
Paramíthia puló tis okás
Ma tóra áku tis siopís ti melodía
Kséro tha fígis prin charáksi i avgí
Ta lógia tóra pia den échun simasía
Όsa ki an po tha ta ksechásis to pri
Mia melodía pu tin skárosa gia séna
Pu `chis prolávi tris forés na m’ arnithis
Ki énas agéras pu fisái lipiména
Mu psithirízi pos ki apópse de tha ‘rthis
|