|
Αφήνω ένα γεια
Κι ανοίγω πανιά
Και καίω τα παλιά σε άλλη αγκαλιά
στου δρόμου τη ζάλη.
Και πριν τα πρωί θα έχω χαθεί
Κομμένη γραμμή κι αν θες το γιατί
Το γράφει η βροχή
Με τελειώνεις και με πετάς
Μου λες παραμύθια της Χαλιμάς
Με τελειώνεις και με πετάς στην άκρη του δρόμου
Κομμάτια παλιά
Μαζεύω ξανά
Με μια μολυβιά, τα σβήνω όλα αυτά
Και γι’ άλλα πετάω
Κουράστηκα πια κι ανοίγω πανιά
Αυτή τη φορά, δυο σκέτα φιλιά δεν είναι αρκετά
Κι άμα ξημερώσει ποιος θα με σώσει
Ποιο βαρύ τσιγάρο και ποιο φιλί
Να βρει το κορμί κορμί και λιώσει
Να βρει κι η καρδιά φωτιά κι αφορμή
|
Afíno éna gia
Ki anigo paniá
Ke keo ta paliá se álli agkaliá
stu drómu ti záli.
Ke prin ta pri tha écho chathi
Komméni grammí ki an thes to giatí
To gráfi i vrochí
Me teliónis ke me petás
Mu les paramíthia tis Chalimás
Me teliónis ke me petás stin ákri tu drómu
Kommátia paliá
Mazevo ksaná
Me mia moliviá, ta svíno óla aftá
Ke gi’ álla petáo
Kurástika pia ki anigo paniá
Aftí ti forá, dio skéta filiá den ine arketá
Ki áma ksimerósi pios tha me sósi
Pio varí tsigáro ke pio filí
Na vri to kormí kormí ke liósi
Na vri ki i kardiá fotiá ki aformí
|
