Τόσες και τόσες αγάπες μου τύχαν,
καμιά δε στέριωσα, καμιά.
Μα η δική σου που είναι παράνομη
σαν το μαγνήτη με τραβά.
Σε κάθε βήμα μου, σε κάθε σκέψη
με κουμαντάρει, με κυβερνά.
Παράνομή μου αγάπη,
πικρό μου ριζικό,
απ’ όλα μου τα λάθη
είσαι το πιο γλυκό.
Ήθελα να `ξερα τι μου `χεις κάνει
και σαν Θεό μου σ’ αγαπώ. Αφού το
βλέπω, εγώ από σένανε ποτέ στεφάνι
δε θα δω. Θαρρείς η μοίρα μου
μ’ έχει τυφλώσει κι όπου
και να `σαι σ’ ακολουθώ.
Παράνομή μου αγάπη,
πικρό μου ριζικό,
απ’ όλα μου τα λάθη
είσαι το πιο γλυκό.
|
Tóses ke tóses agápes mu tíchan,
kamiá de stériosa, kamiá.
Ma i dikí su pu ine paránomi
san to magníti me travá.
Se káthe víma mu, se káthe sképsi
me kumantári, me kiverná.
Paránomí mu agápi,
pikró mu rizikó,
ap’ óla mu ta láthi
ise to pio glikó.
Ήthela na `ksera ti mu `chis káni
ke san Theó mu s’ agapó. Afu to
vlépo, egó apó sénane poté stefáni
de tha do. Tharris i mira mu
m’ échi tiflósi ki ópu
ke na `se s’ akoluthó.
Paránomí mu agápi,
pikró mu rizikó,
ap’ óla mu ta láthi
ise to pio glikó.
|