|
Είδα να περνάνε από μπροστά μου
χιλιάδες κύματα μέρα και νύχτα,
αλμύρα και βοριάς στα όνειρά μου
κι η μοίρα να μου λέει καληνύχτα.
Έφτασα μαζί με τη σημαία μου,
γόνιμο έδαφος ποτέ δεν βρήκα,
τη φύλαξα κι αυτή με τα ωραία μου,
η πίκρα όταν ανθίζει φέρνει γλύκα.
Παμ παρα παρα παμ παμ
κι ο κόσμος όμορφα γυρνά
παμ παρα παρα παμ παμ
παραπατάμ παραπατά
ξανά.
Κάπου, κάπως, κάποτε περίμενα
να βρω κι εγώ μια δανεική πατρίδα,
με μια κεραία στα σύννεφα ξεθύμαινα,
πορεία μου η ατέρμονη πυξίδα.
Πείτε πως δεν μ’ είδατε ποτέ,
φάντασμα πως ήμουν μες στη νύχτα,
άντε αόρατέ μου εαυτέ
ήσυχα να πούμε καληνύχτα.
|
Ida na pernáne apó brostá mu
chiliádes kímata méra ke níchta,
almíra ke voriás sta ónirá mu
ki i mira na mu léi kaliníchta.
Έftasa mazí me ti simea mu,
gónimo édafos poté den vríka,
ti fílaksa ki aftí me ta orea mu,
i píkra ótan anthízi férni glíka.
Pam para para pam pam
ki o kósmos ómorfa girná
pam para para pam pam
parapatám parapatá
ksaná.
Kápu, kápos, kápote perímena
na vro ki egó mia danikí patrída,
me mia kerea sta sínnefa ksethímena,
poria mu i atérmoni piksída.
Pite pos den m’ idate poté,
fántasma pos ímun mes sti níchta,
ánte aóraté mu eafté
ísicha na pume kaliníchta.
|
