Πήρα φόρα απ’ τα παλιά
το ξημέρωμα αγκαλιά
πόσο πια κοστίζει το φιλί που αξίζει
να μου δώσεις μια σταλιά.
Πήρα φόρα απ’ το καημό
κι έρχομαι για να σε βρω
να μου πεις τι τρέχει που άλλο δεν αντέχει
η καρδιά μου αν δεν σε δω
Παράπονα κάνω που εσένα δε φτάνω
κι απ’ το παραπάνω πιο κάτω είμαι εγώ.
Παράπονα κάνω που παίζω και χάνω
κι απ’ το παραπάνω πιο κάτω είμαι εγώ.
Με μιαν άπονη ματιά
μ’αφησες λαβωματιά
σπίθα και ψιχάλα πυρκαγιά και στάλα
μπόρα είσαι και φωτιά.
Πήρα φόρα απ’ το καημό
κι έρχομαι για να σε βρω
να μου πεις τι τρέχει που άλλο δεν αντέχει
η καρδιά μου αν δεν σε δω.
Παράπονα κάνω που εσένα δε φτάνω
κι απ’ το παραπάνω πιο κάτω είμαι εγώ.
Παράπονα κάνω που παίζω και χάνω
κι απ’ το παραπάνω πιο κάτω είμαι εγώ.
|
Píra fóra ap’ ta paliá
to ksiméroma agkaliá
póso pia kostízi to filí pu aksízi
na mu dósis mia staliá.
Píra fóra ap’ to kaimó
ki érchome gia na se vro
na mu pis ti tréchi pu állo den antéchi
i kardiá mu an den se do
Parápona káno pu eséna de ftáno
ki ap’ to parapáno pio káto ime egó.
Parápona káno pu pezo ke cháno
ki ap’ to parapáno pio káto ime egó.
Me mian áponi matiá
m’afises lavomatiá
spítha ke psichála pirkagiá ke stála
bóra ise ke fotiá.
Píra fóra ap’ to kaimó
ki érchome gia na se vro
na mu pis ti tréchi pu állo den antéchi
i kardiá mu an den se do.
Parápona káno pu eséna de ftáno
ki ap’ to parapáno pio káto ime egó.
Parápona káno pu pezo ke cháno
ki ap’ to parapáno pio káto ime egó.
|