Αχ γιατί, μα γιατί χωρίς αιτία
κάθε τόσο μου κολλάς
δίχως αφορμή κι αιτία
την καρδιά μου την χαλάς;
Παραπονιάρικο, παραπονιάρικο,
παραπονιάρικο, παραπονιάρικο,
κόψε το ύφος σου
πια το γκρινιάρικο.
-Για τα μάτια σου πεθαίνω.
-Κι εγώ πεθαίνω.
-Με τρελαίνεις πω πω, πω πω,
να σε βλέπω δε χορταίνω
και μου λες δε σ’ αγαπώ.
Παραπονιάρικο, παραπονιάρικο,
παραπονιάρικο, παραπονιάρικο,
κόψε το ύφος σου
πια το γκρινιάρικο.
Μη με βλέπεις λυπημένα,
αχ, λυπημένα και τα μάτια σου μην κλαίν’,
χαρακτήρες σαν κι εμένα
ό,τι πούνε δεν ξελέν’.
Παραπονιάρικο, παραπονιάρικο,
παραπονιάρικο, παραπονιάρικο,
κόψε το ύφος σου
πια το γκρινιάρικο.
|
Ach giatí, ma giatí chorís etía
káthe tóso mu kollás
díchos aformí ki etía
tin kardiá mu tin chalás;
Paraponiáriko, paraponiáriko,
paraponiáriko, paraponiáriko,
kópse to ífos su
pia to gkriniáriko.
-Gia ta mátia su petheno.
-Ki egó petheno.
-Me trelenis po po, po po,
na se vlépo de chorteno
ke mu les de s’ agapó.
Paraponiáriko, paraponiáriko,
paraponiáriko, paraponiáriko,
kópse to ífos su
pia to gkriniáriko.
Mi me vlépis lipiména,
ach, lipiména ke ta mátia su min klen’,
charaktíres san ki eména
ó,ti pune den kselén’.
Paraponiáriko, paraponiáriko,
paraponiáriko, paraponiáriko,
kópse to ífos su
pia to gkriniáriko.
|