Δυο μέρες λείπεις κι ούτε μια φωνή
κι ακόμα περιμένω,
γιατί παρ’ όλα αυτά καρδιά τρελή
σ’ εσένα επιμένω.
Μη με ρωτάς, τι να σου εξηγώ
τι να μου εξηγήσεις,
έδωσα στην αγάπη μας ρεπό
χωρίς να νιώσω τύψεις.
Παράτα με λοιπόν, για `μένα είσαι απών,
απόψε σ’ άλλα χέρια θα ξυπνήσω,
παράτα με λοιπόν, ξημέρωσε σχεδόν,
η νύχτα τελειώνει και θ’ αργήσω.
Τυχαία σκέφτεσαι και μ’ αγαπάς
τυχαία μ’ αγκαλιάζεις,
μα δεν καταλαβαίνω που το πας
και τρόπο δεν αλλάζεις.
Θυμώνω που τις νύχτες μου χαλάς
κι αργεί να ξημερώσει,
μα πες μου, επί τέλους, τι ζητάς
που όλα στα `χω δώσει.
Παράτα με λοιπόν, για `μένα είσαι απών,
απόψε σ’ άλλα χέρια θα ξυπνήσω,
παράτα με λοιπόν, ξημέρωσε σχεδόν,
η νύχτα τελειώνει και θ’ αργήσω.
|
Dio méres lipis ki ute mia foní
ki akóma periméno,
giatí par’ óla aftá kardiá trelí
s’ eséna epiméno.
Mi me rotás, ti na su eksigó
ti na mu eksigísis,
édosa stin agápi mas repó
chorís na nióso típsis.
Paráta me lipón, gia `ména ise apón,
apópse s’ álla chéria tha ksipníso,
paráta me lipón, ksimérose schedón,
i níchta telióni ke th’ argíso.
Tichea skéftese ke m’ agapás
tichea m’ agkaliázis,
ma den katalaveno pu to pas
ke trópo den allázis.
Thimóno pu tis níchtes mu chalás
ki argi na ksimerósi,
ma pes mu, epí télus, ti zitás
pu óla sta `cho dósi.
Paráta me lipón, gia `ména ise apón,
apópse s’ álla chéria tha ksipníso,
paráta me lipón, ksimérose schedón,
i níchta telióni ke th’ argíso.
|