Κάθε μέρα που περνάει,νοιώθω πως δεν σ’ αγαπώ,
σαν φωτιά,έσβησε,κάθε μας λεπτό.
Πότε θα ‘ρθει αυτή η ώρα,που θα εξαφανιστώ,
τίποτα,τώρα πια,δε με φέρνει εδώ
Στα μάτια σε κοιτάω,και ξέρω τι ζητάω,
και ξέρω τι ζητάω,.να μη σε ξαναδώ,
Κέρδισες παράταση,μα έχασες εμένα,
δε μπορώ,να συγχωρώ,κάθε δικό σου ψέμα.
Πίστευε ότι θες εσύ,μα μέσα μου έχω φύγει,
αρκετά,γιατί είσαι πια,μι’αγάπη που με πνίγει.
Έχασα τον εαυτό μου,κι η αιτία είσ’ εσύ
έκανες,δύσκολη,κάθε μου στιγμή.
Θέλω όλα να τ’αλλάξω,τώρα ξέρω πως μπορώ,
τη ζωή,πού έχασα,να τη ξαναβρώ
Στα μάτια σε κοιτάω,και ξέρω τι ζητάω,
και ξέρω τι ζητάω,να μη σε ξαναδώ
Κέρδισες παράταση,μα έχασες εμένα,
δε μπορώ,να συγχωρώ,κάθε δικό σου ψέμα.
Πίστευε ότι θες εσύ,μα μέσα μου έχω φύγει,
αρκετά,γιατί είσαι πια,μι’ αγάπη που με πνίγει.
|
Káthe méra pu pernái,niótho pos den s’ agapó,
san fotiá,ésvise,káthe mas leptó.
Póte tha ‘rthi aftí i óra,pu tha eksafanistó,
típota,tóra pia,de me férni edó
Sta mátia se kitáo,ke kséro ti zitáo,
ke kséro ti zitáo,.na mi se ksanadó,
Kérdises parátasi,ma échases eména,
de boró,na sigchoró,káthe dikó su pséma.
Písteve óti thes esí,ma mésa mu écho fígi,
arketá,giatí ise pia,mi’agápi pu me pnígi.
Έchasa ton eaftó mu,ki i etía is’ esí
ékanes,dískoli,káthe mu stigmí.
Thélo óla na t’allákso,tóra kséro pos boró,
ti zoí,pu échasa,na ti ksanavró
Sta mátia se kitáo,ke kséro ti zitáo,
ke kséro ti zitáo,na mi se ksanadó
Kérdises parátasi,ma échases eména,
de boró,na sigchoró,káthe dikó su pséma.
Písteve óti thes esí,ma mésa mu écho fígi,
arketá,giatí ise pia,mi’ agápi pu me pnígi.
|