|
Πήρε τα όνειρα και έμεινα μονάχος
έγινε κύμα και εγώ έμεινα ο βράχος
για να ξεσπάει κάθε μέρα στη ζωή μου
και εγώ μετράω τα κομμάτια της ψυχής μου
Φίλε μου λες να μη πονάω
όμως εγώ την αγαπάω
φίλε μου λες να μην τα πίνω
μα στο ποτό τον πόνο σβήνω
Πάρε τα μάτια του τρελού
να δεις τι είναι αυτή για μένα
έγινε αγάπη αλλουνού
και εγώ την ψάχνω στα χαμένα
Πάρε τα μάτια του τρελού
που τίποτα δεν του `χει μείνει
στα μονοπάτια του μυαλού
πάντα μπροστά μου βρίσκω εκείνη
Χρόνια που φύλαγα τα πέταξε στην άκρη
την πόρτα έκλεισε και τα `σβησε με δάκρυ
και εγώ που πίστευα πως ήτανε δική μου
μίσος και αγάπη τυραννά τη λογική μου
|
Píre ta ónira ke émina monáchos
égine kíma ke egó émina o vráchos
gia na ksespái káthe méra sti zoí mu
ke egó metráo ta kommátia tis psichís mu
Fíle mu les na mi ponáo
ómos egó tin agapáo
fíle mu les na min ta píno
ma sto potó ton póno svíno
Páre ta mátia tu trelu
na dis ti ine aftí gia ména
égine agápi allunu
ke egó tin psáchno sta chaména
Páre ta mátia tu trelu
pu típota den tu `chi mini
sta monopátia tu mialu
pánta brostá mu vrísko ekini
Chrónia pu fílaga ta pétakse stin ákri
tin pórta éklise ke ta `svise me dákri
ke egó pu písteva pos ítane dikí mu
mísos ke agápi tiranná ti logikí mu
|
