|
Που θα πάει δε θ’ αργήσει,
θα χτυπήσει το τηλέφωνό μου πάλι
και θα είσαι εσύ από την άλλη
να μου πεις πως είσαι μόνη
και σε ράγισαν οι πόνοι,
πως σου λείψανε τα χάδια
κι είναι η ζωή σου άδεια.
Πάρε τα κλειδιά μου,
πάρε τα κλειδιά μου,
τ’ άφησα στην πόρτα μου
να ‘ρθεις ξανά κοντά μου.
Που θα πάει δε θ’ αργήσει,
θα χτυπήσει το τηλέφωνό μου πάλι
και θα είσαι εσύ από την άλλη
να μου πεις πως είσαι μόνη
και η θλίψη σε σκοτώνει,
πως η νύχτα σε τυλίγει
και ο χωρισμός σε πνίγει.
Πάρε τα κλειδιά μου,
πάρε τα κλειδιά μου,
τ’ άφησα στην πόρτα μου
να ‘ρθεις ξανά κοντά μου.
|
Pu tha pái de th’ argísi,
tha chtipísi to tiléfonó mu páli
ke tha ise esí apó tin álli
na mu pis pos ise móni
ke se rágisan i póni,
pos su lipsane ta chádia
ki ine i zoí su ádia.
Páre ta klidiá mu,
páre ta klidiá mu,
t’ áfisa stin pórta mu
na ‘rthis ksaná kontá mu.
Pu tha pái de th’ argísi,
tha chtipísi to tiléfonó mu páli
ke tha ise esí apó tin álli
na mu pis pos ise móni
ke i thlípsi se skotóni,
pos i níchta se tilígi
ke o chorismós se pnígi.
Páre ta klidiá mu,
páre ta klidiá mu,
t’ áfisa stin pórta mu
na ‘rthis ksaná kontá mu.
|
